Na het prachtige varen biedt de wal Abe ook een mooie baan
Abe is een geboren en getogen Texelaar. En hij is watersporter. Van jongs af aan is hij gek op...
Hele bericht lezenEdwin van Wijk groeide op in de badplaats Rockanje. Hij hield van het strand, zwemmen en schepen kijken. Door de mooie verhalen van zijn oom over de Holland Amerika Lijn en autoritjes met zijn ouders in de Rotterdamse haven besloot hij te gaan varen bij de Holland Amerika Lijn, gedreven door de liefde voor varen. Nu veel jaren later heeft hij na 14 jaar als officier bij de HAL gekozen voor een baan in de Superjachtbouw.
Om zijn doel te bereiken ging Edwin naar de havo in Hellevoetsluis. Een snuffelstage bij het loodswezen maakte nog maar eens duidelijk dat hij de juiste keuze had gemaakt. Hij was gegrepen door “het machtige gevoel van aan boord zijn en van de vrijheid die het je geeft”. En ondanks het feit dat hij alle vormen van logistiek interessant vond, bleef hij bij zijn keuze voor de zeevaart. Zo ging hij als 18-jarige in 2006 naar het HBO voor de opleiding Maritiem Officier aan het STC in Rotterdam.
Zijn eerste stage was uiteraard bij de Holland Amerika Lijn. Op de Zuiderdam vertrok hij naar het Middellandse zeegebied. Zelfs de start van deze reis was spannend, omdat hij ervoor naar Venetië moest reizen en voor het eerst in zijn leven in een vliegtuig stapte. De stage voelde als een “sprong in het diepe”, aldus Edwin. Hoewel hij toentertijd vooral geïnteresseerd was in techniek en gretig kennis opdeed in de machinekamer vond hij het vervolg van de stage op de brug ook geweldig. “Daarbuiten leerde ik ook enorm veel; de manier van werken aan boord, hoe er met elkaar wordt omgegaan en gecommuniceerd, het teamgevoel en de verschillende culturen, het Engels dat er aan boord wordt gesproken. Ik werd zelfstandiger en ontdekte wat ik kon en wat ik nog meer wilde leren.”
Vooral dit laatste gebeurde tijdens zijn tweede stage bij de HAL. Eenmaal aan boord werden zijn taken interessanter en verdiepend en kon hij zelfstandig aan de slag. Begeleiding was er, maar slechts op de achtergrond en hulp werd alleen op verzoek geboden. Hij deed meer ervaring op in de machinekamer en op de brug en ontdekte dat hij door wilde als stuurman bij de HAL. De interactie met passagiers maakte Edwin geleidelijk minder introvert, tot hij ook hierin “zijn mannetje stond”, zegt hij. Een technisch afstudeeronderzoek leverde hem een mooie eindbeoordeling op en zijn diploma.
Dat Edwin geen tijd verspilt om zijn doel te bereiken is duidelijk als hij een maand later zijn carrière start bij de HAL als vierde officier. Nu begon “het echte genieten”, zoals Edwin het noemt. In wezen maakte hij nu pas zijn grootste leercurve. Reis na reis vaart hij met volle tevredenheid bij dezelfde werkgever. En in 13 jaar tijd weet hij op te klimmen tot de rang van safety officer. Een prachtige functie waarin nautische en technische aspecten samenkomen. Ook privé gaat het Edwin voor de wind. Zijn relatie met een Maleisische schone die nota bene zelf ook vaart houdt ondanks de grote afstand tussen hen stand. Hun liefde is zo groot dat ze samen hun leven willen gaan opbouwen. En zo drijft de liefde Edwin terug naar de wal.
Eenmaal aan wal doet Edwin nog een poging om bij het loodswezen terecht te komen. Maar als dit mislukt, gaat hij niet bij de pakken neerzitten. Op aanraden van een bekende komt hij bij Skick uit waar een paar passende vacatures uitrollen; passend bij zijn wens om zijn scheepskennis in te zetten en zijn passie voor veilig werken. Als HSE officer bij Royal van Lent komt hij helemaal tot zijn recht. Ook hier komt hij in contact met uiteenlopende culturen en zet hij zijn communicatiekennis in. In drie maanden tijd heeft hij bij Van Lent zijn plek gevonden. En er zijn voldoende doorgroeimogelijkheden; iets dat Edwin belangrijk blijft vinden. Na een aantal prachtige jaren bij de HAL lacht de toekomst hem tegemoet!