Gehryen wil blijven doorleren met walbaan

Opa als rolmodel voor een baan op zee

Het varen zit in de familie bij Gehryen Hanoeman. Zijn opa voer op een veerboot in Suriname, het land waar ook Gehryen met zijn carrière aan boord begon. Zijn opleiding heeft hij uiteindelijk vervolgd en afgerond in Nederland, waarna hij al snel koos voor een baan aan de wal.

“Het leven op zee is compleet anders dan aan land”, begint Gehryen zijn keuze voor een walbaan. “Bepaalde dingen aan boord bevielen me niet zo. Veel werkdruk, lange werktijden en slechte routine. Of eigenlijk helemaal geen routine in je leven. Hoewel het wel verschilt per schip, dat zag ik tijdens mijn stages wel. Op cruiseschepen is het leven compleet anders vergeleken met een zwaar containerschip.”

Gehryen zijn droom om op zee te werken, werd dus geboren in Suriname, naar voorbeeld van opa. “Hij is heel trots op me en is blij dat ik zover ben gekomen. Hij onderhield altijd de verbinding tussen twee districten met de veerboot. In mijn jonge jaren voer ik vaak met hem mee, dat heeft me uiteindelijk getriggerd om me in dit vak te verdiepen.”

Van Suriname naar Nederland

De jonge zeeman begon na de MBO-niveau 3 op de Maritieme School in Suriname. Omdat deze opleiding maar tot niveau 3 ging, voor kleine schepen, en Gehryen graag op grote schepen wilde varen, moest hij uitwijken naar het buitenland. “Door mijn contacten met Nederland, onder andere via de directeur van mijn school in Suriname, kwam ik hier terecht op de Zeevaartschool STC te Rotterdam. Een maritieme opleiding voor alle type schepen niveau 4.”

“Tijdens mijn opleiding liep ik twee stages, van 6 en van 5 maanden, op containerschepen bij Marlow Navigation B.V. Nadat ik deze opleiding succesvol had afgerond, besloot ik nog verder te willen studeren en ging naar het HBO. Hier heb ik ook nog eens drie maanden als stagiaire gevaren en deed werkzaamheden als derde stuurman. Omdat ik al een vaarbewijs van het MBO had, mocht ik al zelfstandig wachten lopen.”

Niet doorgaan met varen

Na het afronden van zijn hbo-opleiding besloot Gehryen niet te gaan varen. “Ik wilde in de toekomst ook nog een masteropleiding gaan doen, maar wilde eerst het bedrijfsleven leren kennen en ervaring opdoen”

Het werd dus toch een walbaan, daarvoor klopte hij bij Skick aan. “We hebben samen gekeken wat ik wilde. Sowieso wilde ik een baan waarbij ik me bezig kon houden met schepen. Maar het moest ook afwisselend zijn. Daarop kwamen ze met mijn huidige baan bij Damen als project estimator. Zij zochten iemand die naast kantoorwerk ook bereid is schepen te bezoeken. Dit betekent dat ik soms ook naar het buitenland mag. Hoewel het wel afhankelijk is van het project, als een schip al onderweg is naar Nederland, dan wachten we daarop.”

Minder werkdruk en flexibele tijden

Voor zijn droombaan op zee is hij dus naar Nederland gekomen, en nu zit hij helemaal op zijn plek bij Damen. “Binnen Damen kun je alle kanten opgroeien. Wat ik wil, weet ik nog niet, misschien projectmanager. Maar misschien eerst coördinator van mijn huidige afdeling worden. Ik ben nu vooral het bedrijf nog aan het ontdekken, de eerste twee maanden dat ik hier werk kan ik op iedere afdeling meekijken zodat ik straks op de juiste plek beland.”

“Ik merk dat ik nu veel minder werkdruk heb, en de flexibele werktijden zijn ook fijn. Er zijn wel deadlines die we moeten halen natuurlijk, maar het is compleet anders vergeleken met werken op zee. Ik ben ook blij dat we bij veel schepen langsgaan om kennis op te doen.”

Terug naar Suriname gaat Gehryen voorlopig niet. “Ik woon hier nu zes jaar en heb me in die tijd goed kunnen aanpassen aan het weer en de cultuur. Ik wil in Nederland blijven, heb er niet voor niets voor gekozen om hier te werken.”