Na het prachtige varen biedt de wal Abe ook een mooie baan
Abe is een geboren en getogen Texelaar. En hij is watersporter. Van jongs af aan is hij gek op...
Hele bericht lezenAl van kleins af aan wist ze dat ze op die grote boten wilde varen. Carolien van Hasselt ging altijd met haar ouders met de boot op vakantie. In de haven zag ze de grote scheepvaart liggen en wist ze wat ze wilde. Haar hele opleiding was dan ook gericht op de zeevaartschool. Door omstandigheden is ze nooit de zee opgegaan en werkt ze nu in een walbaan. “Dat ik noodgedwongen een walbaan ging zoeken had ik nooit verwacht.”
“Ik ging na de middelbare school op zoek naar een zeevaartschool die in de buurt was en een goede referentie had”, vertelt Carolien. “Nee ik heb verder niet echt naar andere dingen gekeken. Heb een proefdag meegedraaid, en daarmee was ik zeker van mijn keus.”
Ze begon aan de opleiding in de richting van Maritiem Officier. Tijdens de opleiding liep ze stage, maar door een blessure aan haar knie kon ze alleen als matroos meevaren op een sleepboot. “Als matroos doe je voornamelijk dekwerkzaamheden denk aan schilderen, schoonmaken en ik liep de wacht mee met de stuurman of kapitein.”
Langere tijd op zee kon dus niet, daarom koos ze al tijdens haar studie voor een walbaan. “Ik had nooit een plan B, sinds ik die grote boten had gezien tijdens onze vakanties, wist ik dat ik de scheepvaart in wilde. Ik had dus geen idee wat ik met mijn opleiding kon aan de wal.”
Via Skick komt Carolien terecht bij een sleepvaartbedrijf in Dordrecht, een branche die ze al kent vanuit haar stage. “Hier ben ik begonnen als operationeel assistent. Dat houdt in dat ik de ‘vessel planner’ help en de inzet van personeel inplan. Daarnaast zet ik mij in waar het nodig is. Inmiddels ben ik assistent af en nu zelf vessel planner. Het is een afwisselende baan en houdt me wel bezig. Maar stilzitten achter een bureau vind ik nog steeds erg wennen.”
“Ik mis het zeeleven wel, je ziet en hoort de verhalen.” Als het kan, wil Carolien alsnog de kans grijpen als Maritiem Officier aan de slag te gaan. Maar dan moet ze eerst herstellen aan haar knie. “Ik ben bezig mijn knie weer op te lappen, hopelijk is dit over twee jaar het geval. Maar dat is nog maar afwachten, vorige keer ging het na mijn revalidatie ook niet goed.”
Hoewel de zee haar nog steeds lokt, sluit ze ook niet uit dat ze wel in een walbaan blijft werken. “Bij het bedrijf waar ik nu werk zijn veel doorgroeimogelijkheden, misschien ben ik tegen de tijd dat ik hersteld ben wel zo in mijn functie gegroeid dat ik hier niet meer weg wil. In mijn huidige functie heb ik ook veel aan mijn opleiding. En ook door mijn ervaring aan boord van een sleepboot, weet ik wel waar over gepraat wordt op de werkvloer.”
Juist doordat ze zo dicht in haar opleidingsgebied is gaan werken, komt Carolien veel in aanraking met het zeevarende leven. “Ik werk hier met oud-zeevarenden, dus we hebben het vaak over het leven op zee. En ik kom aan boord van de schepen ook vaak wel mensen tegen waarbij ik in de klas heb gezeten. Zo kom je via via toch wel steeds in aanraking met dat leven.”
Hoe Caroliens carrière verder verloopt, dat weet ze nog niet. Voor het eerst moet ze hier echt bij stilstaan en kijken hoe een baan aan de wal haar bevalt voor een langere periode.