Connor Kos voelt zich in walbaan meer op zijn plek dan op zee

Vader ook in de zeevaart

Connor Kos koos uiteindelijk voor de zeevaartschool omdat zijn vader ook in de zeevaart zat. “Ik ging vaak naar mijn vaders werk om boten te kijken. Mijn hart bleek wel echt bij de zeevaart te liggen, dus dat koos ik.” Na zijn opleiding heeft Connor twee jaar gevaren, daarna stapte hij toch over op een walbaan.

“Ik ben in die twee jaar tot tweede stuurman uitgegroeid. Ik heb de studie tot maritiem officier gevolgd en ik was bezig met het afronden van een cursus ‘Dynamic Position Operator’, hiermee zet je een volgende stap in navigatie.” Connor houdt ervan zichzelf uit te dagen, dat is uiteindelijk ook de reden geweest dat hij besloot te stoppen met varen.

“Ik ben iemand die constant gevoed moet worden. Heb echt stimulatie nodig om gefocust te blijven, en dat krijg je als stuurman niet altijd. Ik merkte dat je tijdens een wacht heel lang hetzelfde doet en eigenlijk maar zit te wachten tot er iets gebeurt. Maar er gebeurt niet altijd iets, dan is een wacht wel lang.”

Bewuste keuze

De oud zeevaarder was tijdens zijn opleiding al continu bezig met zichzelf uitdagen. Na het MBO besloot hij door te leren en rondde ook het HBO af. “Ik kon na mijn mbo-stage bij de Holland America Lijn aan de slag, maar ik wilde ook graag nog mijn HBO doen. Hiermee heb je na het varen nog meer en bredere kansen op een baan aan de wal.”

Zo was Connor al op tijd bezig met het nadenken over wat hij precies wil. Tijdens het varen ontdekte hij dan ook dat lange tijd op zee zitten, niet bij hem past. Maar de maritieme sector bleef hem wel trekken. “Ik schreef verschillende bedrijven aan om mij te helpen in mijn zoektocht, daarop kwam ik bij Skick terecht. Met hen had ik hele prettige gesprekken. Ik had wel wat functies in mijn hoofd waar ik interesse in had, en wist ook wat ik niet wilde doen. Zij kwamen al snel met enkele opties.”

Uit die opties volgde een baan bij Damen Shiprepair & Conversion in Amsterdam. “Ik ben nu projectmanager, dit houdt in dat ik de docking begeleid samen met het projectteam. De project estimators maken inschattingen van de werkzaamheden en wij proberen dat werk vervolgens uit te voeren. Ik ben dan bezig met de budgettering, werkbegeleiding, contact met de klant en het beantwoorden van vragen over bijvoorbeeld de werkzaamheden op het schip. Daar komt mijn zee ervaring goed van pas, ik ken namelijk de taken en verantwoordelijkheden aan boord.”

Beter ritme aan wal

De verandering van het leven op zee, naar een leven aan de wal viel Connor erg mee. “Het is natuurlijk wel even een verandering. Op zee was ik gewend om 12 uur op een dag te werken, nu maak ik dagen van 7 tot 4 en ben de weekenden vrij. Dat je ’s avonds en de weekenden thuis ben vind ik wel fijn. Ook mijn ritme is nu beter, ik werkte offshore, hierdoor had ik een 1 op 1 ritme. Was ik vier weken van huis, dan was ik daarna vier weken thuis. Maar eenmaal thuis had ik wel echt een paar dagen nodig om bij te komen.”

Alles bij elkaar is Connor blij met de keuze om aan de wal te gaan werken. “Ik voel me hier meer op mijn plek dan op zee. Hoewel het wel een beetje vreemd voelt, je bent je zo lang aan het voorbereiden op een bestaan als zeevarende. Vervolgens vaar je eigenlijk maar een korte periode. Maar doordat ik nu alsnog werk op een scheepswerf neem ik de kennis en ervaring die ik tijdens mijn opleiding en op zee heb opgedaan wel mee in deze baan.”